Wir
Marek Zmarz

Czymże wiruje dusza zatrwożona?
Jakie wiru imiona?
Wir ten co wciąga,
wir co unosi, wir, który wznosi.

Wir mętnej wody co dławi i dusi
w mule, szlamie upadków przemijanie,
odbiera życia oddechów urody.

Pychy tornado ku niebom wynosi
ułudą mami codzienne losy,
zostawia ziemię, dumy moc woła,

więc nas ku dołom, każąc ku ziemi
posyła w błota szlachetna wzniosłość,
by jej nie splamiła podła wyniosłość.

Unosi tak zwykły wir codzienności
między upadkiem, codziennym wzlotem,
pośród gwaru zwyczajnych rozterek.

W natłoku myśli szuka ukojenia
wśród krzątaniny, szyderstwa, kpiny
obcych, nieprzychylnych - łaknie schronienia.

Że dusza wzlotu chce, cóż temu winna
to ducha rozterka: strach, lęki, trwoga;
wszak dusza pragnie miłości Boga.


POWRÓT